Hayat rehberimiz, dünya ve ahiret mutluluğumuzun kaynağı Kur’an’ın ikazlarından bir tanesi de gelmesi kesin olan hesap günüdür.Allah bizi bu gün hususunda sürekli ikaz ediyor.Çünkü biz, bize verilen bu hayatın hesabını vereceğiz. “Allah katından, dönüşü olmayan bir gün (kıyamet günü) gelmeden önce yönünü o gerçek dine çevir! O gün (insanlar) bölük bölük ayrılacaklardır” (Rum 30/43 ,ayrıca bkz. Şura42/47)Burada başımıza gelmesi kesin olan hesap günü hususunda uyarılıyoruz. Ve bu gün gelmeden evvel rotanı düzlet, kıbleni belirle deniliyor adeta. Acaba kıblemiz neresi? Şüphesiz dünyada herkesin bir kıblesi var. Kıblemiz para, mal-mülk mü ? Yoksa ayetin de ifadesiyle “gerçek din” mi? Yönümüzü dine mi çeviriyoruz? Ya da dine yüzümüzü mü çeviriyoruz sırtımızı mı?

         Ve o gün insanlar bölük- bölük ayrılırlar. Allah suçlulara da “ayrılın!”diyecek(bkz.Yasin 36/59) Bu ayrışma nasıl olacak? Bu, A partisinden olanlar bu tarafa, B partisinden olanlar şu tarafa, A mezhebinden olanlar bu tarafa B mezhebinden olanlar şu tarafa , A tarikatından olan bu tarafa,  B tarikatından olan şu tarafa, ya da zengin olan bu tarafa fakir olan şu tarafa şeklinde mi olacak? Hayır. Ya?

         Kesinlikle böyle olmayacak. Bu ayrım bizim dünyada uydurduğumuz ayrışmalardır. Ama Oradaki ayrışma “iman ve takva” merkezli bir ayrışma olacak. Kur’an’ın “yevmü’l-fasl” dediği o ayrışma gününde iyi ile kötü ayrılacak ki bu iyiliğin ölçüsü de ifade ettiğimiz gibi iman ve takva merkezli oluyor. Çünkü bu ölçüyü bize yine Kur’an veriyor: “Muhakkak ki Allah katında en değerli olanınız ,O’ndan en çok korkanınızdır/günahlardan en çok sakınanınızdır.” (Hucurat 49/13)  O büyük günde bizim makam-mevkiimize, boy-posumuza bakılmaz. Sadece amelimize bakılır.Sadece Salih amelimize bakılır.

         İşte dünyadaki her dakikamızın hesabını vereceğimiz o gün işimiz gerçekten zor. Şu hadise bir bakalım:

 “Kimin üzerinde din kardeşinin ırzı, namusu veya malıyla ilgili bir zulüm varsa altın ve gümüşün bulunmayacağı kıyamet günü gelmeden önce o kimseyle helalleşsin. Yoksa kendisinin sâlih amelleri varsa, yaptığı zulüm mikdarınca sevaplarından alınır, (hak sahibine verilir.) Şâyet iyilikleri yoksa, kendisine zulüm yaptığı kardeşinin günahlarından alınarak onun üzerine yükletilir.”(Buhârî, Mezâlim 10)

            Bu dünyayı “tek dünya” zannederek “tek dünyalı” yaşayarak asıl ölümsüzlük yurdunu unutan ve “ben zenginim güç bende , arkam kuvvetli” diyerek insanlara zulmeden insanın hali ne kötüdür. Orada ilahi adalet tecelli edecek. Boynuzsuz koyun boynuzlu koyundan hakkını alacak. Buradan hayvanların da hesap vereceği anlaşılmasın. Boynuz gücü ifade eder. Dolayısıyla güç bende diyerek zulmeden,haksızlık eden,çalıp,çırpan,insanların haklarını gasb eden insan namaz da kılsa oruç da tutsa iflastadır. Nitekim Efendimiz sahabeye Müflis kimdir diye sorup asıl istediği cevabı alamayınca kendisi müflisi şöyle tarif ediyor:

Şüphesiz ki ümmetimin müflisi, kıyamet günü namaz, oruç ve zekât sevabıyla gelip, fakat şuna sövüp, buna zina isnâd ve iftirası yapıp, şunun malını yiyip, bunun kanını döküp, şunu dövüp, bu sebeple iyiliklerinin sevabı şuna buna verilen ve üzerindeki kul hakları bitmeden sevapları biterse, hak sahiplerinin günahları kendisine yükletilip sonra da cehenneme atılan kimsedir” Müslim, Birr 59.

Büyük duruşma günü şöyle bir sahne düşün. Sen seviniyorsun. Oh ne iyi, dünyada şu kadar ibadetim var. Bu beni cennete götürür her halde! Sen bunları hayal ederken Allah bir fatura getiriyor ki dehşete kapılıyorsun. Zira fatura seni cennete değil cehenneme götürüyor. Hasenatın sıfırlanmış,seyyiatın beklediğinden çok fazla.İşte gerçek iflas bu.

         Efendimizin seferde bazı yükleme hizmetlerini gören ve kendisine Kirkire denilen bir adam vardı. Adam öldü.Bunun üzerine Efendimiz (sav) “o cehennemdedir” buyurdu. Sahabe gelip adamın evindeki eşyalarına baktılar ve ganimet malından çaldığı bir aba buldular.

         Hayber Gazvesi gününde de şöyle bir hadise yaşanıyor. Ashabtan bir grup gelerek falanca şehiddir dediler. Efendimiz “hayır ben onu ganimetten çaldığı bir hırka-veya bir aba-içinde cehennemde gördüm” buyurdu. (Müslim,İman 182)Demek ki şehidlik, kişinin bir çok günahına kefaret olduğu halde kamu malına hıyaneti ve kul haklarını ortadan kaldırmıyor.Tabloya bakın. Şehid ama cehennemde. Neden? Çaldığı için. Kamu malını aşırdığı için.  

         İşte  devlet malını çalmanın karşılığı: Cehennem. “Devlet malı deniz” deyip kamu malını çalıp aşıranların akıbeti de aynen Kirkire gibidir. Bugün deveyi amuduyla götürenleri bir düşünün şimdi? Acaba hesap gününe inanmıyor mu? Allah yokmuş gibi yaşaması nedendir acaba?

Burada  evinde, iş yerinde elektriği kaçak kullananları, suyu kaçak kullananları da zikredelim.Bu da hırsızlıktır.Kul hakkıdır.Yarın hesap gününde bunun hesabını verecektir.

İRTİBAT:kurugeris@hotmail.com