Evlilik Öncesi Flört Etmek Zinadır!

Evlilik öncesi gençlerin birbirini tanıması için flörtün gerekli olduğunu savunan zavallılar vardır. Oysa böyle bir anlayışın İslam’da yeri yoktur ve dinin temel esaslarıyla örtüşmediği açıktır. Evlenecek gençlerin birbirini tanıması için “ille de sevgililer gibi olmaları/ davranmaları/ yaşamaları” şart değildir. İki medeni insan gibi herkesin bulunduğu bir ortamda/ kafede/ parkta ciddi bir şekilde konuşabilir/ tanışabilir, birbirlerini anlayabilirler. 

Cinsel içerikli konular konuşmamak şartıyla evlenecek gençlerin birbirlerinin “değer yargılarını ve gelecek planlarını” öğrenmeleri normaldir, doğaldır ve olması gerekendir. Elele tutuşmadan da bu konuları iki birey olarak konuşabilir ve birbirlerini tanıyabilirler. Çünkü Yüce Allah insanlara anlaşabilmeleri için akıl gibi bir nimet vermiştir.

Ancak bu aklı kullanarak karşı tarafı tanımak mümkünken koklaşarak/ dokunarak tanışmayı isteyenlerin hayvanlardan bir farklarının kalmadığını/ kalmayacağını kabul etmeleri gerekir. Zira insanlar konuşarak hayvanlar da koklaşarak anlaşır.

“Sevgili olunmadan evlilik olmaz” anlayışı Batı Kültürünün bir ürünüdür ve popüler kültürün bir dayatmasıdır. Bu anlayış magazin programlarıyla, sözde sanatçıların rol modellikleriyle ve şarkı sözleriyle gençlerin bilinçaltlarına yerleştirilmektedir. Kanaatimizce böyle bir birlikteliği savunmak zinayı savunmakla eşdeğerdir. Dolayısıyla herkes kendi değer yargılarına göre hareket edebilir ve kendi anlayışlarını savunabilir. Ancak Müslüman olduğunu iddia edenlerin böyle bir zihniyeti/ ahlaksızlığı savunması söz konusu değildir ve olamaz.

Bir Müslüman yanlış yaptığını bilmiyorsa işin doğrusunu öğrendiğinde kendini düzeltir; yok eğer hâlâ hatada ısrar ediyorsa dinini ciddiye almadığı sonucuna varılır; söz konusu kişiye ona göre davranılır ve hak ettiği söz söylenir.

Diğer taraftan her şeyi zamanında yaşamak varken bazı şeyleri öne çekmek genellikle genç kızlara kaybettirir. Çünkü “Gerçek aşk bekler” kuralı, tüm genç kızlar için altın niteliğinde bir kaidedir. Her genç kızın bu öğüdü zihninin bir yerine kazıması/ nakşetmesi/ şarttır. Aksi takdirde güvendiği dağlara karlar yağması kaçınılmazdır. Çünkü ayrılmayla biten flörtten en çok etkilenen ve en çok acı çeken taraf “duygusal yönü ağır basan ve yalan sözlere çok çabuk kanan” genç kızlardır. Bu yüzden kızların çok akıllı davranmaları gelecek planları açısından oldukça önemlidir.

Çünkü karşı cinsle ilişkisinde “cinselliği” ön planda tutan bir erkek ilk aşaması “arkadaşlık”, ikinci aşaması “sevgililik” ve üçüncü aşaması da “cinsellik” olan flörtte hemen üçüncü aşamaya geçmek ister. Bunda başarılı olan bir erkek kolay elde ettiği bir kıza değer vermez. Sonunda terk edilen kızlar da kendilerini “kullanılmış” hissederler.

Oysa erkeğe bu imkânı hazırlayan bizzat kızların kendileri olmuştur. “Çok güzelsin, harikasın, muhteşemsin, çekicisin, böyle güzel olmayı nasıl başarıyorsun, sen bir meleksin, aşkım, canım, cicim, balım, tatlım, şekerim, hayatım, bir tanem!” şeklindeki cici sözlere/ iltifatlara/ komplimanlara bile isteye aldanmışlardır. Geçici/ kısa süreli zevk ve hazları, uzun süreli mutluluklara ve ömür boyu huzura değişmişlerdir. Dolayısıyla hiçbir kimseye kızmaya da hakları yoktur. Suçlamaları gereken flörtü normal gösterenlere inanmaları ve böyle bir sonu kendi elleriyle kendilerinin hazırlamış olmalarıdır. Böyle bir kaderi kendileri çizmiştir; dolayısıyla suçlamaları gereken “kader”leri değil “kendileri”dir.

Diğer taraftan eş adayları duygusal nedenlerle birbirlerine objektif bakamadıkları için flört etmeleri de gerçek anlamda tanışmaları için yeterli olamamaktadır.

Ayrıca tarafları evliliğe götüren flörtler de evlilik sonrası bazı sorunlara neden olabilmektedir. Evlenmeden önce erkek arkadaşının kendisine yönelik aşırı ilgisine alışan genç kızlar evlendikten sonra erkeğin ilgisinin başka alanlara kaydığını görünce hayal kırıklığı yaşayabilmektedirler. “Evlendiğim kişi bu değildi” diyerek kendilerini sorgulamaya ve problemler üretmeye başlayabilmektedirler. (Ayrıntılar için bkz. Nevzat Tarhan, Evlilik Psikolojisi, Öncesi ve Sonrasıyla Evlilik, Timaş Yay., İstanbul, 2006, s. 37)

Elbette eş adaylarının evleneceği kişiyi kendisinin seçmesi doğru olandır. Ancak anne-baba ve akrabaların da eş adayının evlenmek için uygun biri olup olmadığı konusunda kanaat belirtmelerinde ve adayı değişik açılardan bilgilendirmelerinde yarar vardır.

Aileler çocuklarının sahibi olmadıklarını, onların koruyuculuğunu yapmak ve iyi yetiştirmek gibi görevleri bulunduğunu, çocuklarının kendilerine verilen bir emanet olduğunu bilmeli; kanaatlerini, korkularını ve kaygılarını çocuklarına söylemeli ama “nihai kararı” onlara bırakmalıdırlar.

Çocuk eğitiminde olduğu gibi gencin eş seçiminde de “müdahaleci ve kontrolcü anne-baba tavrı” yanlıştır. Dolayısıyla gence doğru ve yanlışlar gösterilmeli, kendi kanatlarıyla uçmasına fırsat verilmeli, kendi kararlarını kendisinin almasına ve sonuçlarına da katlanmasına imkân sağlanmalıdır.

Sonuç olarak İslam’a göre flört etmek zinadır. Bir Müslümanın “cinsel ilişkinin ön planda olduğu flörtü” savunması asla mümkün değildir. Dolayısıyla kendi kızına yapılmasını istemediği şeyleri “kendi oğlunun başkalarının kızlarına yapmasını normal gören ve bunu savunan” bir anne veya baba şeref yoksunu iki mahlûktur. Bunlar din, ahlak, namus, haya, edep, vakar, onur, haysiyet, kişilik, karakter, şahsiyet, erdem ve empati gibi değerlerden habersiz iki zavallıdan/ hayvandan başkası değildir. Dolayısıyla iki gencin önemli konuları konuşarak birbirini tanımaları yerine cinselliğin ön planda olduğu flörtle tanışmalarını savunmak ve bunu gençlere önermek şeytanca bir davranıştır. Akıllı gençlerin bu tuzaklara düşmeden eş seçimlerini mantıklı bir şekilde yapmaları ömür boyu mutlu olmalarının en temel şartıdır. (06.11.2015)

Yrd. Doç. Dr. Ahmet Emin SEYHAN      

Kafkas Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğretim Üyesi