Biz yok idik, Yüce Allah yoktan var etti. Ve yaratılmışlar içinde insanoğlunu eşref-i mahlukat olarak yer yüzüne halife kıldı.(Bakara 2/30) Biz insanoğlunu yeryüzünün efendisi kıldı. Yeryüzündeki her şeyi bizim hizmetimize verdi.(Hacc 22/65) Ve bize sayısız nimetler verdi.(İbrahim 14/34)

Yaratılmışlar içinde hiçbir şey sebepsiz, gayesiz, boş yere yaratılmadığı gibi yeryüzünün halifesi olan biz insanlar da elbette sebepsiz yere yaratılmadık. Başı boş bırakılmadık elbette. “İnsan, kendisinin başıboş bırakılacağını mı zanneder.(Kıyame75/36). “Sizi boşuna yarattığımızı ve tekrar bize döndürülmeyeceğinizi mi zannediyorsunuz." (Mü'minin 23/ 115)

Kur’an’ın sarih ifadelerinden de anlaşılacağı üzere insanoğlu bir gaye üzere yaratıldı. Yani Rabbimiz bizden bir şey bekliyor. İşte “Niçin yaratıldık?” sorusu da cevabını açık şekilde Kur’an’da buluyor: “ Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım. (Zariyat 51/56).Bu ilahi ifadeden de anlaşılacağı gibi biz KULLUK/İBADET için yaratıldık.

Günümüz modern çağın insanı niçin yaratıldığını sanıyordur acaba. Yaşanılan hayata bakılırsa yemek-içmek, boşaltmak ve şehvetini tatmin etmek için yaratılmışa benziyor. Yani onların hayatı mutfakla lavabo arasında geçiyor. Ye iç ve boşalt.! Halbuki insanlar dışındaki canlılar da bunu yapıyor değil mi?

İşte insanın hayatında ibadet yoksa, Yüce yaratıcısından uzak bir hayat yaşıyorsa hayatının fotoğrafı bu oluyor. Allah yokmuş gibi yaşanan bir ömür ne kadar da heba edilmiş bir ömürdür değil mi? Hayatımızın her karesinden hesaba çekileceğimizi göz önünde bulundurursak bu tür bir hayat yaşayan bir insanın öbür tarafta hesabı nasıl olacaktır tahmin etmek zor olmasa gerek. Halbuki  insan ebedi hayatını bu geçici hayatında kazanır. Eninde sonunda her şeyiyle bırakıp gideceğimiz bu dünyayı ebedi yaşanacak bir yurda tercih ederek öbür dünyamızı karartmak ne hazin bir durum değil mi? Halbuki Efendimiz(sav)in ifadesiyle bu dünya ahretin tarlasıydı değil mi? Bu tarlaya ne ektik de ahrette neyin hasadını bekleyeceğiz.

Bu dünya imtihan dünyasıdır. Burada mallarımız ve evlatlarımız bizim imtihanımızdır. “Bilin ki mallarınız da, evlâdlarınız da ancak birer imtihandır..”(Enfal 8/28)Buna göre mallarımız ve çocuklarımız bizim ya cennetimizdir ya da cehennemimizdir. Ne mutlu malları ve çocukları cenneti olanlara.

Bu dünyada yaşadığımız hayatın her karesinden, Rabbimize kulluk/ibadetten hesaba çekileceğimize göre o halde hazırlıklı gitmek lazım. Zira öldükten sonra telafi şansımız yok. Zira defter dürülmüştür.İmtihan sona ermiştir artık.Ve mahşer meydanında hesap vakti ilk hesaba çekileceğimiz konu NAMAZ. Birinci kalem hesap Namaz olacak. İbadetler Allaha gönderilmiş zarflar gibidir. Hesap zamanı bu zarflar tek-tek açılacak. Namaz zarfımız açılıp da içinin bom-boş olduğunu düşünsenize.! 01.04.2013/Viyana